-
1 wszcząć
глаг.• затеять• начать• начинать* * *wszcz|ąć\wszcząćął, \wszcząćęty тк. прош. сов. начать; поднять;\wszcząć hałas поднять шум; \wszcząć kłótnię начать ссору; \wszcząć walkę а) начать борьбу;
б) завязать бой; приступить к военным действиям;\wszcząć śledztwo юр. возбудить следствие
* * *wszczął, wszczęty тк. прош. сов.нача́ть; подня́тьwszcząć hałas — подня́ть шум
wszcząć kłótnię — нача́ть ссо́ру
wszcząć walkę — 1) нача́ть борьбу́; 2) завяза́ть бой; приступи́ть к вое́нным де́йствиям
wszcząć śledztwo — юр. возбуди́ть сле́дствие
См. также в других словарях:
kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… … Słownik języka polskiego
wszczynać — ndk I, wszczynaćam, wszczynaćasz, wszczynaćają, wszczynaćaj, wszczynaćał, wszczynaćany wszcząć dk Xc, wszczął, wszczęła, wszczęli, wszczęty, wszcząwszy «zaczynać jakąś akcję, działalność, dawać czemuś początek; rozpoczynać, wzniecać» Wszcząć… … Słownik języka polskiego
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
